خرگوش هایی که تکراری شدند

(Rabbids: Travel in Time)
دیوانه تر از گذشته

صدا گذاری یکی از ارکان اصلی این سری بوده که توانسته تا حس طنز بازی را قوت بخشیده و خصوصیت های جذابی را برای خرگوش ها به وجود آورد. در این زمینه شاهد پیشرفت های اندکی هستیم که به صورت عمده مربوط به موسیقی های بازی می شود. وجود تعداد زیادی موسیقی موجود در بازی که از نمونه های واقعی گرفته
شده اند خود دلیل خوبی برای بازی کردن Mini Game های مرتبط با موسیقی در این عنوان است. در کنار این موضوعTIT نسبت به عناوین قبلی سری از لحاظ گرافیکی نیز پیشرفت کرده است. وجود جزئیات بیشتر در محیط های بازی و طراحی بهتر مدل های شخصیت ها در کنار رنگ بندی خوب محیط همه از مواردی هستند که به ایجاد یک جو شاداب و جذاب در بازی کمک کرده اند. TIT عنوانی است که در گرداب بازی های سریالی این نسل گرفتار شده. گردابی که باعث شده تا خلاقیت در اولویت های پایین قرار گرفته و تنها تکرار المان های موفق گذشته در دستور کار قرار گیرد. با این حال بایستی اشاره کرد که TIT در این زمینه نیز به خوبی عمل نکرده و حتی نمی تواند تجربه سرگرم کننده عناوین قبلی را تکرار کند. عنوانی که شاید تنها برای چندین ساعت بتواند هر بازیبازی رابه سمت خود جذب کند.
با شروع این نسل و بالا رفتن هزینه های ساخت یک بازی، استدیوهای سازنده دیگر قادر به انجام ریسک های بزرگ نبوده و به همین دلیل این رویه را پیش گرفته اند که تمرکز اصلی خود را بر روی عناوین جواب پس داده و معروف خود بگذارند تا بتوانند با به دست آوردن سود بیشتر آینده کاری خود را تضمین کنند. بر خلاف نسل های قبلی که هر ساله شاهد IPهای جدیدی بودیم در این سال ها با این مسئله رو به رو هستیم که از هر کدام از سری بازی های معروف صنعت بازی های کامپیوتری چندین و چند نسخه عرضه شده و این روند به صورت هر ساله دنبال می شود. یکی از نمونه های این بحث سری بازی های Raving Rabbids است که در ابتدا به صورت مهمان سری بازی های Rayman وارد نسل جدید شد اما با وجود بازخوردهای بسیار خوب بازیبازها به محبوبیتی دست پیدا کرد که باعث شده تا Rayman را کنار گذاشته و این شخصیت دوست داشتنی را به کلی حذف کنند. در اصل ساختار جالب گیم پلی این سری و طنز بسیار قوی Rabbid ها باعث شد تا به نوعی فروش این سری تضمین شده باشد. فروشی که مشکلاتی را نیز به همراه دارد. عدم پرداخت دقیق و جزئی بازیساز به کلیت بازی و تغییر ندادن موارد جانبی آن باعث شده تا در هر سال شاهد یک عنوان از سری RR) Raving Rabbids) باشیم. مسئله ای که گریبان گیر عناوین دیگری نیز شده است. با این حال امسال شاهد پنجمین عنوان از سری بازی های RR هستیم که با عنوان TIT) Travel In Time) قصد دارد تا روایت جدیدی از این خرگوش های با مزه را برای بازیبازها بازگو کند. روایتی که شاید در ابتدا جالب به نظر رسد اما در ادامه رنگ باخته و از ارزش های این خرگوش های دیوانه کاسته است.

بازگشت به آینده

این بار خرگوش های این عنوان تصمیم گرفته اند که به کمک ماشین لباس شویی پیشرفته خود که در زمان حرکت می کند به زمان های مختلف رفته و تغییراتی در تاریخ ایجاد کنند. داستانی که ایده بسیار جالبی برای یک گیم پلی سرگرم کننده است اما به خوبی مورد استفاده قرار نگرفته و پتانسیل خود را نشان نمی دهد. راز موفقیت این سری در Mini Game های جذاب آن بود که هر کدام حاوی نکات طنز فراوانی بودند. بازی هایی که باعث می شدند تا بازیبازها در کنار یکدیگر لحظه های
فوق العاده ای را پشت سر بگذارند. این مکانیک گیم پلی بازی در تمامی عناوین سری به جز Rabbids Go Home مورد استفاده قرار گرفته و جواب هم داده بود. این در حالی است که حالت ماجراجویی گونهGo Home نیز دارای ارزش های خود بود. مشکلی که گریبان گیر TIT شده مربوط به عدم وجود ایده های جدید برای طراحی Mini Game های مختلف است که ضربه جبران ناپذیری را به ساختار کلی گیم پلی بازی زده است. برخلاف گذشته این بار شاهد حضور پر رنگ مراحل پلتفرمر هستیم که از کیفیت بالایی برخوردار نیستند و حضورشان در چنین عنوانی نیز کاملاً بی دلیل به نظر می رسد. این در حالی است که وقتی به سراغ بازی های دیگرTIT
جایزه ای کمی بودند اما به خاطر جذابیت دیگر بخش های بازی بازیباز کمتر به دنبال آن ها بود. این در حالی است که با ضعف Mini Game ها در TIT خود به خود بازیباز به سوی این موارد کشیده می شود که در ادامه باز هم با نمونه هایی خوبی رو به رو نمی شود. اکثر موارد موجود در این بخش مربوط به لباس ها و اجزای اضافه شونده به خرگوش ها است که دارای طراحی های مناسبی نیستند. در اینجا بایستی به این مسئله نیز اشاره شود که سیستم تشویق بازی به نوعی طراحی شده که حتی در بدترین حالت نیز بازیباز جوایزی را دریافت می کند، نقطه ضعفی که از ارزش تکرار هر کدام از بازی های موجود کاسته است. شاید اصلی ترین دلیل این ضعف ها چیزی جز تکرار بیش از حد یک ایده موفق نباشد موردی که در ابتدای متن به آن اشاره شد و امروزه گریبان گیر این سری بازی ها نیز شده است.
بعد از معرفی Motion Plus بعضی از عناوین Wii با استفاده از این قابلیت عملکرد بهتری را به نمایش گذاشته اند. شاید استفاده از این قابلیت برای این عنوان که در آن Mini Game های ساده ای که با کنترل معمولی نیز قابل بازی هستند کاری بی جهت به نظر برسد، اما اینگونه نبوده و بایستی به این مسئله اشاره کرد که تنها Mini Game این عنوان که از قابلیت های Motion Plus استفاده می کند بهترین نمونه موجود دربازی است (ماهیگیری) که از لحاظ ساختار نیز نسبت به دیگر موارد، طراحی بهتری دارد. البته در چند Mini Game دیگر هم امکان استفاده از Motion Plus می توانست آنها را جذاب ترکند که متأسفانه وجود ندارد. ضعفی که باعث شده تا بازی از لحاظ کنترل مشکلات زیادی را داشته و به هیچ وجه راضی کننده نباشد.

امتیازات:

مدل سازی و جزییات گرافیکی بهتر نسبت به نسخه های قبلی، ایده اولیه داستان، مینی گیم ای تحت عنوان Hookarium

معایب:

تکراری شدن بازی، تغییر جهت نوع مراحل از بازی های ساده و جذاب به مراحل پلتفرمر بی ارزش، مکانیک تشویق نامناسب
متوسط ارزش 12
15 گرافیک
14 موزیک و صدا
12 گیم پلی
منبع: بازی یارانه شماره نشریه: 41